Πετριές Αλιβερίου.
Σε ένα απο τα ωραιότερα τοπία της Ελλάδας, που οι νεο-έλληνες κατάντησαν σαν ...τη μούρη τους.
Στον δρόμο για την άλλοτε υπέροχη Λιανή ΑΜΜΟ.Είχα να περάσω 20 χρόνια.
Παραδοσιακό πετρόκτιστο σπίτι, με πλακόστρωτη στέγη.
Και απο πάνω του, ένα τουρλουμπούκι, να το καπελώνει, για να μας θυμίζει όχι μόνο την κακογουστιά,την παρακμή, την ξεφτίλα, αλλά και την ανυπαρξία πολιτισμού, θεσμών, μα προπάντων παιδείας, του ιδιοκτήτη που το κατασκεύασε.
Του μηχανικού,που το σχεδίασε.
Της τοπικής κοινωνίας που το αποδέχθηκε.
Και κυρίως της αδιάφορης ματιάς , της δικής σου, θλιβερέ ταξειδιώτη, που περνάς, και δεν εξεγείρεσαι, που βλέπεις και δεν μιλάς,που μιλάς χωρίς να αισθάνεσαι, γελοίο παλιανθρωπάκι,...
1 comment:
Έχετε απόλυτο δίκιο.
Δάνος Δανιηλίδης δημοσιογράφος
Post a Comment