Thursday, July 26, 2007


ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ,ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ,ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΤΕΦ. ΤΣΙΠΗΡΑ

ΧΑΡΤΙΝΑ ΤΑΞΙΔΙΑ


Ένα μετακινούμενο πένθος, από την εσχατιά του Έβρου μέχρι τον «Νότο του Νότου» στην Κρήτη, περνώντας από τα βουνά της Πίνδου και τον ξεχασμένο Μοριά, στο πλαίσιο ενός χάρτινου ταξιδιού.
Ένας Κεφαλλονίτης που επιστρέφει ύστερα από σαράντα χρόνια στο νησί του. Ένας καραγκιοζοπαίχτης που δίνει την τελευταία παράσταση της ζωής του. Ένα Δραμινός ιδιοκτήτης σκυλάδικου. Ένας Κρητικός που ζητάει εκδίκηση. Ο Άγιος Βονυσάφριος. Η κυρία Μπεμπέκα. Η θεία από την Αμερική. Οι λύκοι της Νιάλας. Ο κυρ Νίκος…
Χάρτινα δεν είναι τα ταξίδια εκείνα που τείνουν να υποκαταστήσουν τα ταξίδια τα οποία, κατά τεκμήριο, ένας άνθρωπος δεν θα κάνει ποτέ του, ούτε εκείνα που θα χρησιμοποιήσει κάποτε σαν άλλοθι, όταν αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο όλων των ταξιδιών, εκείνο της ζωής…, αλλά εκείνα, τα αληθινά, που βιώθηκαν από τον οδοιπόρο και πραγματοποιήθηκαν από το συγγραφέα, μέσα από την τέχνωση του ενεργητικού του νου, τις πνευματικές του αναζητήσεις στο χώρο και τις φανταστικές επιβολές της διανοίας του, χωρίς όρους αυτο-περιορισμού του χρόνου, του λόγου και της φαντασίας…

ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ΤΡΙΟΡΟΦΑ ΣΤΗΝ ΣΙΦΝΟ...


ΣΙΦΝΟΣ 24/7/2007

ΠΡΟΣ : ΤΟΝ ΝΟΜΑΡΧΗ ΚΥΚΛΑΔΩΝ


ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ : 1. ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
2. ΓΡΑΦΕΙΟ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΕΧΩΔΕ
3. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
4. ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΗΛΟΥ
5. ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΥΡΟΥ
6. ΔΗΜΑΡΧΟ ΣΙΦΝΟΥ


Κύριε Νομάρχα,
Όπως γνωρίζετε το Βαθύ της Σίφνου αποτελούσε μέχρι σχετικά πρόσφατα ένα από τα τελευταία ανέγγιχτα τοπία και τοποθεσίες των Κυκλάδων που όλοι αγαπήσαμε και αγαπάμε.

Δυστυχώς όμως άρχισαν να εμφανίζονται δείγματα τις νεοελληνικής αυθερεσίας και διοικητικής ανεπάρκειας που προσβάλουν την Ελλάδα και τον πολιτισμό της με χαρακτηριστικό παράδειγμα το αυθαίρετο συγκρότημα τριώροφων κτιρίων που κτίζεται στην δυτική πλευρά του όρμου Βαθύ της Σίφνου κατά παράβαση και της πολεοδομικής νομοθεσίας και της κοινής λογικής, αλλά και η μη λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού με αποτέλεσμα τα λύματα δεκάδων ενοικιαζόμενων δωματίων να καταλήγουν στον όρμο και να τον μολύνουν (βλέπε συνημμένες φωτογραφίες).

Για αυτό και σας ζητάμε να μας απαντήσετε άμεσα για τις ενέργειες που έχουν γίνει για την άρση των αυθαιρεσιών αυτών.

Ο Σύλλογος Ολιστικής Αρχιτεκτονικής και Οικολογικής Δόμησης (Σ.ΟΛ.ΑΡ.) που περιλαμβάνει στις τάξεις του εκατοντάδες μηχανικούς όλων των ειδικοτήτων κα από όλη την Ελλάδα θα παρακολουθεί το θέμα αυτό πολύ στενά και πριν προχωρήσει στην δημοσιοποίηση της υπόθεσης αυτής στον Ελληνικό και Διεθνή τύπο θα περιμένει με ανυπομονησία την απάντηση σας.



Με τιμή,
Για το Δ.Σ. του Συλλόγου


Θέμης Στεφ. Τσίπηρας Ηλίας Μεσσίνας
Αρχ. Μηχ.- Πολεοδόμος Αρχ. Μηχ. – Δρ. Χωροταξίας

Tuesday, July 17, 2007

ΚΤΙΡΙΑ ΚΛΟΥΒΙΑ ΣΤΟ 2ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ!!!...


ΑΘΗΝΑ 16/7/2007


ΠΡΟΣ: Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομαρχίας Κεφαλληνίας



Κοινοποίηση: 1. Γραφείο Πρωθυπουργού
2. Γραφείο Υπουργού Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων
3. Πρόεδρο Ο.Σ.Κ.
4. Νομάρχη Κεφαλληνίας
5. Σύλλογο Διδασκόντων 2ου Δημοτικού Σχολείου Κεφαλληνίας
6. Ημερήσιο και Περιοδικό Τύπο
7. Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων 5ου Δ.Σ. ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ


Κύριε Διευθυντά,

Ο Σύλλογος Ολιστικής Αρχιτεκτονικής και Οικολογικής Δόμησης (Σ.ΟΛ.ΑΡ.), επιθυμεί να σας εκφράσει την αγανάκτηση του για την μεταστέγαση του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αργοστολίου σε μεταλλικά, ενεργοβόρα και άθλιας αρχιτεκτονικής κουτιά που προσβάλουν την Αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της Κεφαλληνίας και μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία των μαθητών και των εκπαιδευτικών διότι:

Ø Τα κλουβιά αυτά (βλέπε συνημμένες φωτογραφίες) δεν συνάδουν με την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία ούτε των Επτανήσων, ούτε του Αργοστολιού και προσβάλουν βάναυσα το τοπίο, δημιουργώντας παράλληλα για τους μαθητές και τους διδάσκοντες ένα δομημένο περιβάλλον ανάξιο ενός εκπαιδευτηρίου.
Ø Στα υλικά με τα οποία έχει κατασκευαστεί περιλαμβάνονται τοξικές ουσίες π.χ. πολυουρεθάνη, αλλά και η ίδια η μεταλλική κατασκευή τους λειτουργεί σαν ηλεκτρομαγνητικός κλωβός τύπου faraday, με απροσδιόριστες επιπτώσεις στην υγεία των μαθητών και των εκπαιδευτικών
Ø Σε μία εποχή που η ανθρωπότητα αλλά και όλες οι χώρες της Ε.Ε. κάνουν μία μεγάλη προσπάθεια για την εξοικονόμηση ενέργειας στον κτιριακό τομέα (βλέπε Κοινοτική Οδηγία 91/2002) κατασκευάζονται κτίρια κλουβιά με συστοιχίες κλιματιστικών μηχανημάτων χωρίς έστω μία στοιχειώδη αρχιτεκτονική εξοικονόμησης ενέργειας για θέρμανση, δροσισμό και φωτισμό; Και είναι απορίας άξιο αν αυτό το έργο έχει χρηματοδοτηθεί έστω και κατά ένα μέρος από την Ε.Ε. Ποια τεχνική και οικονομική υπηρεσία ενέκρινε, αυτού του είδους την ενεργοβόρα κατασκευή;

Κύριε Διευθυντά, να είστε σίγουρος ότι ο σύλλογος μας που έχει μέλη εκατοντάδες μηχανικούς όλων των ειδικοτήτων και σε όλη την χώρα και ο οποίος είναι σε σταθερή επαφή με αντίστοιχους συλλόγους σε όλη την Ευρώπη, συμπαρίσταται στον αγώνα που κάνει ο Σύλλογος Διδασκόντων αλλά και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αργοστολιού, παρακολουθεί το θέμα αυτό πολύ στενά και περιμένει την απάντηση σας πριν προβεί στις επόμενες ενέργειες του και στην διεθνοποίηση του ζητήματος που προσβάλει και την χώρα μας και την αρχιτεκτονική της φυσιογνωμία.



Με τιμή,
Για το Δ.Σ. του Σ.ΟΛ.ΑΡ.




ΗΛΙΑΣ ΜΕΣΣΙΝΑΣ ,αρχ.μηχανικός-δρ.χωροταξίας

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤ. ΤΣΙΠΗΡΑΣ ,πολ.μηχ.-δρ.χωροταξίας

Tuesday, July 10, 2007

ΕΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ Σ.Ο.Σ. ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΚΙΕΣ...


What gives know these images seem painfull for you, but we feel the pain...!! We are being slaughtered by ruthless people and it's going on RIGHT NOW...!!! him the right to kill us. Who is he to decide about life and death

ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ


ΘΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΕΞΕΔΡΑ ΤΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ; ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟΥ Δ. ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ 17ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ Την Τρίτη 3/7/2007 στο ΥΠΠΟ, σε πολύωρη κοινή συνεδρίαση του ΚΑΣ και του ΚΣΝΜ (που ορίστηκε αιφνιδιαστικά την Παρασκευή 29/6/07 χωρίς να ειδοποιηθούν οι έχοντες έννομο συμφέρον) αποφασίστηκε, με μια ψήφο διαφορά (την διπλή ψήφο του προέδρου) ο αποχαρακτηρισμός του κτιρίου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17 από Εργο Τέχνης, με σκοπό να ακολουθήσει αποχαρακτηρισμός και του αρ. 19 και να κατεδαφισθούν. Αιτιολογία: η θέα από το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως που θεωρήθηκε υπέρτερο δημόσιο συμφέρον. Παρά την απόπειρα αιφνιδιασμού, πρόλαβαν να ταχθούν κατά της κατεδάφισης η Ελληνική Εταιρεία για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Πανεπιστημιακές Σχολές, ο Δήμος Ιωαννίνων, Ακαδημαϊκοί, Καθηγητές Πανεπιστημίου κ.α. Το κτίριο της Διον. Αρεοπαγίτου 17, είναι έργο του 1930 του Ηπειρώτη αρχιτέκτονα Βασίλη Κουρεμένου (1875 1957) . Ο Κουρεμένος ήταν αριστούχος της Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι, Ακαδημαϊκός, ζωγράφος, καθηγητής στο ΕΜΠ, φίλος του Ελ. Βενιζέλου και του Pablo Picasso. Τιμήθηκε με διεθνή βραβεία για το έργο του στο Παρίσι, την Κωνσταντινούπολη, την Ελλάδα, το Δουβλίνο. Το κτίριο θεωρείται από τους μελετητές ως ένα από τα πιο σημαντικά της εποχής του μεσοπολέμου στην Αθήνα, ίσως το ωραιότερο δείγμα Art Deco στην πόλη. Την όψη του κοσμούν γλυπτά, ψηφιδωτά, ορθομαρμαρώσεις από κόκκινο και γκρίζο μάρμαρο. Χαρακτηρίζεται διατηρητέο από το ΥΠΕΧΩΔΕ το 1978 και έργο τέχνης από το ΥΠΠΟ το 1988. Σε όλους τους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, η ύπαρξη των διατηρητέων 17 & 19 είναι βασική προϋπόθεση για τον σχεδιασμό. Στο Νέο Μουσείο επιτρέπεται κατά παρέκκλιση ύψος 24μ., ώστε να «συνομιλεί με τον Παρθενώνα» πάνω από τα κτίρια της περιοχής. Το ΚΑΣ το 2003 δικαιολογεί τη θετική του απόφαση για την ανέγερση του Μουσείου με το σκεπτικό ότι το Μουσείο δεν θα είναι ορατό από την Δ. Αρεοπαγίτου και συνεπώς δεν θα επιβαρύνει τα μνημεία και τα διατηρητέα κτίρια. Εγκρίνει δηλαδή την ανέγερση του Μουσείου, επειδή ο τεράστιος όγκος του κρύβεται από τα κτίρια της Δ. Αρεοπαγίτου! Με το ίδιο σκεπτικό εγκρίνεται η ανέγερση και από το ΣτΕ το 2005. Με την κατεδάφιση των δύο αυτών διατηρητέων κτιρίων ουσιαστικά ακρωτηριάζεται ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας της Δ. Αρεοπαγίτου. Ταυτόχρονα χάνεται ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης αστικής ιστορίας μας. Και όλα αυτά στο όνομα ενός κτιρίου μουσείου το οποίο θα έπρεπε να είχε ως αποστολή τη διατήρηση και τη μεταφορά της μνήμης και όχι την καταστροφή της. Και δυό λόγια για τη θέα: Από την αίθουσα των γλυπτών του Παρθενώνα φαίνεται ο Παρθενώνας και ολόκληρος ο βράχος της Ακρόπολης. Κρύβεται το Θέατρο του Διονύσου, όχι μόνο από τα κτίρια της Δ. Αρεοπαγίτου, αλλά και από τα ψηλά πλατάνια του δρόμου που αποτελούν τη «δροσιά των περιπατητών» όπως επεσήμανε η Μαρίζα Κωχ, και από τα πυκνά κυπαρίσσια του αρχαιολογικού χώρου. Θα πρέπει και αυτά να «καούν» στο όνομα του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος; Τα κτίρια της Διον. Αρεοπαγίτου στην ουσία εμποδίζουν το εστιατόριο του Μουσείου να φαίνεται από τον Μεγάλο Περίπατο και τον Αρχαιολογικό χώρο. Το τεράστιο, υπαίθριο εστιατόριο θα λειτουργήσει πάνω σε μια υψηλή τσιμεντένια εξέδρα πρόβολο (στο ύψος της στέγης του κτιρίου Βάιλερ) που εξέχει από τον κύριο όγκο του Μουσείου, προς τη Διον. Αρεοπαγίτου, επί της οποίας σημειωτέον ότι δεν επιτρέπεται χρήση εστιατορίου. Όσο για τις πίσω όψεις των διατηρητέων, που φαίνονται από το Μουσείο, υπάρχουν λύσεις: φύτευση δένδρων, αρχιτεκτονική ανάπλαση, εικαστικές παρεμβάσεις. Αρκεί να συναινέσει το ΥΠΠΟ. Με την σκανδαλώδη απόφαση επιχειρείται να καταλυθεί η ιερότητα του αρχαιολογικού χώρου, η πολύτιμη αρχιτεκτονική μας κληρονομιά, ο μοναδικός χαρακτήρας της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, για να πίνει τον καφέ του ο τουρίστας με ανεμπόδιστη θέα και να ενισχυθούν έτσι οι εμπορικές χρήσεις του μουσείου. Αυτό θέλουμε; Αν όχι, ας πάρει το μήνυμα ο Υπουργός Πολιτισμού και Βουλευτής Α Αθηνών Γ. Βουλγαράκης, τηλ. γραφείου 2103636177, fax 2103638137, email http://us.f366.mail.yahoo.com/ym/Compose?To=gvoulg@parliament.gr

Sunday, July 8, 2007

Η ΦΥΣΗ ΩΣ ΟΛΟΝ



Ο Ελληνικός ορεινός χώρος ως και η φύση του ως «Όλον»
Κ. Τσίπηρας, Πολιτικός Μηχανικός – Χωροτάκτης, Γεωγράφος
Πρόεδρος του Ελληνικού τµήµατος του ''Mountain Wilderness''
Μέλος του διεπιστηµονικού δικτύου ''Mountain Forum''
Περίληψη
Όταν ο Η.D. Thoreau έγραφε ότι: «είµαστε τόσο πλουσιότεροι σαν άνθρωποι, όσο
περισσότερα πράγµατα µπορούµε να απαρνηθούµε», προφανώς δεν εννοούσε την φύση, γιατί
χωρίς την φύση που µας περιβάλλει, από την οποία προερχόµαστε και στην οποία κάποτε θα
καταλήξουµε, δεν υπάρχει ζωή. Ο φιλόσοφος Edward Abbey θεωρούσε ότι η µεγαλύτερη
χρησιµότητα του σύγχρονου ανθρώπου πάνω στη γη, είναι εκτός από το γεγονός ότι επάνω
του στεγάζονται εκατοµµύρια αποικίες βακτηριδίων και µικρο-οργανισµών, ότι µε τον
θάνατο του παρέχει τροφή σε δεκάδες είδη εντόµων και σκωλήκων....
- ∆υστυχώς όµως σαν είδος, όχι µόνον δεν φαινόµαστε διατεθειµένοι να απαρνηθούµε
κάποια πράγµατα, αλλά δείχνουµε και ικανοί για να ικανοποιήσουµε τις ολοένα και
αυξανόµενες ανάγκες µας π.χ. σε ενέργεια, σε δοµηµένο χώρο, σε τεχνητή αναψυχή, σε
χώρους απόθεσης απορριµµάτων κλπ. κλπ., να καταναλώσουµε και το τελευταίο
τετραγωνικό µέτρο άγριας φύσης και παρθένας γης.
- Αυτή η αδηφάγος επέκταση που µπορεί κανείς να την ποσοστικοποιήσει εξετάζοντας
απλά µερικές αεροφωτογραφίες ενός τόπου, που τραβήχθηκαν σε διαφορετικές χρονικές
στιγµές, τροφοδοτείται αέναα από την πληθυσµιακή έκρηξη του ανθρώπινου είδους και
την σπάταλη εξαργύρωση ενός σηµαντικού τµήµατος της αύξησης του Α.Ε.Π. των
λεγόµενων προηγµένων χωρών, σε δοµηµένο και εκµεταλλεύσιµο χώρο, που ειδικά για
τις ορεινές περιοχές ,τις τελευταίες δεκαετίες, έχει αποκτήσει τραγικές διαστάσεις.
- Όλες οι προηγµένες χώρες διαθέτουν παρ’ όλα αυτά, ειδικές πολιτικές βουνού, εκτός από
την Ελλάδα.
Μια ενιαία και ολοκληρωµένη (γεωγραφικά και πολιτισµικά), εθνική «πολιτική βουνού»,
που η Ελλάδα αργά η γρήγορα θα πρέπει να καθιερώσει για να είναι όχι µόνο διαχρονικά
συνεπής προς τους εναποµείναντες ορεινούς πληθυσµούς, αλλά και προς τους µελλοντικούς
πληθυσµούς, που θα θελήσουν να επανα-αποικίσουν τον ορεινό χώρο, εξ αιτίας της
συνεχιζόµενης υποβάθµισης της ποιότητας ζωής στις πόλεις ή λόγω των κλιµατικών αλλαγών
στον πλανήτη µας, που θα δηµιουργήσουν έναν νέου τύπου «περιβαλλοντικό πρόσφυγα», στα
αµέσως επόµενα χρόνια.
Θα πρέπει, δε να στηρίζεται σε ένα αρχικό σύνολο κατευθύνσεων, που να οδηγήσει:
α) στην χάραξη µιας ενιαίας στρατηγικής που θα αντιµετωπίσει τον ορεινό χώρο, ως όλον,
οδηγώντας ταυτόχρονα στην αποκέντρωση της διαχείρισης του, µέσα από την
δηµιουργία ενός δικτύου υπερ-τοπικών ορεινών κέντρων (π.χ. Μέτσοβο, Βελβεντό,
Ανώγεια κλπ.) που δεν θα λειτουργούν µόνον σαν εκφραστές των µικρο-τοπικών
εξουσιών, αλλά σαν διαχειριστές πολιτικών σε ευρύτερες γεωγραφικές ενότητες.
β) στον συντονισµό των σήµερα κατακερµατισµένων, αποσπασµατικών και χωρίς ενιαία
χωροταξική λογική, υπηρεσιών και φορέων, που διαχειρίζονται προγράµµατα, εθνικά και
κοινοτικά και χρηµατοδοτικές δράσεις, µέσα από την θεσµοθέτηση ενός επείγοντος
«Εθνικού Προγράµµατος ∆ράσης για τις Ορεινές Περιοχές».
γ) στην λογική ύπαρξης ενός ελάχιστου ποσοστού του εθνικού µας εδάφους (π.χ. 10%),
όπου θα ενταχθούν περιοχές απόλυτης προστασίας της φύσης, µε κριτήρια βιοκεντρικά
και όχι κατ’ ανάγκην ανθρωποκεντρικά και
δ) στην καθιέρωση ενός διεπιστηµονικού εθνικού φορέα, κατά τα πρότυπα π.χ. των
ευρωπαϊκών Euromontana, που θα επιφορτισθεί µε την σύνθεση των τοµεακών
2
πολιτικών για τον ορεινό χώρο, τον έλεγχο και την αξιολόγηση τους και πάνω απ’ όλα
την επιβολή της συνυπευθυνότητας των τοπικών κοινωνιών, για το µέλλον της ορεινής
Ελλάδας.
Εισαγωγή
Η Ελλάδα, όσο κι αν αυτό φανεί απίστευτο σε πολλούς, είναι ουσιαστικά η πιο ορεινή χώρα
της Μεσογείου και των Βαλκανίων, καθ’ όσον το 42,3% του εδάφους της αποτελείται από
ορεινές περιοχές, (σύµφωνα µε την οδηγία 268/75 της Ε.Ε.) οι οποίες µάλιστα δεν
διακρίνονται για την συνεκτικότητά τους, αλλά για την έντονη χωρική διάσπασή τους και την
ανοµοιοµορφία των τοπίων που δηµιουργούν.
Στην Αυστρία π.χ. όλα είναι Άλπεις.
Στην Ιταλία όλα Απέννινα και Άλπεις.
Στην Ελλάδα, µπορούµε, εύκολα να διακρίνουµε 10 είδη τοπίων.
Ο µεγαλύτερος κίνδυνος για τον ελληνικό ορεινό χώρο, δεν είναι µόνο η τραγική µείωση
του πληθυσµού του, που έχει οδηγήσει στην δηµιουργία ενός εξαιρετικά εύθραυστου
κοινωνικο-οικονοµικού ιστού, αλλά πρώτα και κύρια, η άµεση και έµµεση κατασπατάληση
των φυσικών του πόρων και του τοπίου του µέσα από κοντόφθαλµες και αποσπασµατικές
πολιτικές, που ανταποκρίνονται, συν τοις άλλοις, στην λογική της χωρίς όρια ανάπτυξης.
1. Χώρος, όµως για ποιους;
Όταν ο Η.D. Thoreau έγραφε ότι: «είµαστε τόσο πλουσιότεροι σαν άνθρωποι, όσο
περισσότερα πράγµατα µπορούµε να απαρνηθούµε», προφανώς δεν εννοούσε την φύση, γιατί
χωρίς την φύση που µας περιβάλλει, από την οποία προερχόµαστε και στην οποία κάποτε θα
καταλήξουµε, δεν υπάρχει ζωή. Ο φιλόσοφος Edward Abbey θεωρούσε ότι η µεγαλύτερη
χρησιµότητα του σύγχρονου ανθρώπου πάνω στη γη, είναι εκτός από το γεγονός ότι επάνω
του στεγάζονται εκατοµµύρια αποικίες βακτηριδίων και µικρο-οργανισµών, ότι µε τον
θάνατο του παρέχει τροφή σε δεκάδες είδη εντόµων και σκωλήκων....
- ∆υστυχώς όµως σαν είδος, όχι µόνον δεν φαινόµαστε διατεθειµένοι να απαρνηθούµε
κάποια πράγµατα, αλλά δείχνουµε και ικανοί για να ικανοποιήσουµε τις ολοένα και
αυξανόµενες ανάγκες µας π.χ. σε ενέργεια, σε δοµηµένο χώρο, σε τεχνητή αναψυχή, σε
χώρους απόθεσης απορριµµάτων κλπ. κλπ., να καταναλώσουµε και το τελευταίο
τετραγωνικό µέτρο άγριας φύσης και παρθένας γης.
- Αυτή η αδηφάγος επέκταση που µπορεί κανείς να την ποσοστικοποιήσει εξετάζοντας
απλά µερικές αεροφωτογραφίες ενός τόπου, που τραβήχθηκαν σε διαφορετικές χρονικές
στιγµές, τροφοδοτείται αέναα από την πληθυσµιακή έκρηξη του ανθρώπινου είδους και
την σπάταλη εξαργύρωση ενός σηµαντικού τµήµατος της αύξησης του ΑΕΠ των
λεγόµενων προηγµένων χωρών, σε δοµηµένο και εκµεταλλεύσιµο χώρο (σε έναν
αµερικανό πολίτη π.χ. αντιστοιχούν 100 µ2, περίπου, ιδιωτικού και 200 µ2, δηµόσιου
χώρου, όταν σε έναν κινέζο, τα αντίστοιχα ποσοστά είναι µόλις 10µ2 και 20 µ2,
αντίστοιχα, σύµφωνα µε στοιχεία του World Watch Institute).
H επικράτηση του ανθρώπου επί της φύσης επισηµαίνεται σήµερα και µε έναν ξεχωριστό
τρόπο στους δορυφορικούς χάρτες, που αποκαλύπτουν πως το µισό του πλανήτη µας, φέρει
επάνω του το «οικολογικό ίχνος» της ανθρωπότητας, δηλαδή την παρέµβαση της στον
πεπερασµένο γήινο οικοσύστηµά µας.
Παρέµβαση που δεν εκφράζεται µόνο µε το αξίωµα «κέρδος- περισσότερο κέρδος»,
αλλά και «χώρος – περισσότερος χώρος»
3
2. Χώρος «καθ’ ύψος» και «κατ΄ επέκταση»
Οι ανθρώπινες αυτές δραστηριότητες στον χώρο, ορίζονται και επεκτείνονται κυρίως «καθ’
ύψος» και «κατ’ επέκταση». Η κατ’ επέκταση ανθρώπινη δραστηριότητα είναι και η πιο
εύκολη, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Η καθ’ ύψος, η πιο δύσκολη.
Γι’ αυτό και οι ορεινές περιοχές του πλανήτη µας, αλλά και της χώρας, είναι κι εκείνες
που συγκριτικά µε τις πεδινές, κατάφεραν στις απαρχές του νέου αιώνα µας, να διατηρήσουν
σχετικά ανέπαφα τα φυσικά τους διαθέσιµα, την βιοποικιλότητα, αλλά και το πολιτισµικό
απόθεµα των ορεινών τους πληθυσµών.
Για πόσο καιρό ακόµη;
Κανείς δεν ξέρει....
- Το ότι ο ορεινός πληθυσµός της χώρας µας τελεί υπό κατάρρευση, το γνωρίζουµε (Το
1950 αντιπροσώπευε το 14,50% του συνολικού πληθυσµού της χώρας και το 1990 µόλις
το 9,16%, αν και τα επίσηµα στοιχεία είναι εντελώς πλασµατικά, εάν συνυπολογίσει
κανείς και το ελληνικότατο φαινόµενο της ετερο-δηµότευσης).
Ενδεικτικά στην Ήπειρο, στην οποία ο ορεινός πληθυσµός αντιπροσωπεύει το 12,1%, η
µείωση ήταν µεγαλύτερη του 40% και σε ορισµένα τµήµατα της Πελοποννήσου στην
οποία ο ορεινός πληθυσµός αντιπροσωπεύει το 12,5%, η µείωση ήταν άνω του 30%).
- Το ότι την περίοδο 1980-1997, σηµειώθηκε µια εντυπωσιακή µετακίνηση πληθυσµών
από τα ορεινά πολλών νοµών στα παραλιακά τους τµήµατα, δηλαδή εκεί ακριβώς που
εισέρευσε το χρήµα από τα Α’ και Β’ κοινοτικά πλαίσια στήριξης, επίσης το γνωρίζουµε.
- Το ότι, ακόµη, την τελευταία µόλις δεκαετία, ο ορεινός όγκος, αφέθηκε στην µοίρα του,
η κοινωνική και οικονοµική αποδιοργάνωση των χωριών έφερε υποβάθµιση και
καταστροφή της φύσης, υπερβόσκηση (δεν υπήρχε πια τοπικός έλεγχος), απώλεια
εδάφους (δεν συντηρούνταν καν οι πεζούλες), πληµµύρες, πυρκαγιές, µνηµεία της
αρχιτεκτονικής µας κληρονοµιάς (σπίτια, γεφύρια κλπ.) που κατέρρευσαν, έθιµα που
χάθηκαν, ανθρώπινες και κοινωνικές σχέσεις που καταστράφηκαν, κλπ. κλπ. µόλις τώρα
το διαπιστώνουµε.
Παρ’ όλα αυτά, όµως, ο ορεινός χώρος, ανθίσταται ακόµη. Για πόσο καιρό; Κανείς δεν
ξέρει.
∆ιότι, ειδικά στην Ελλάδα ο ορεινός χώρος, πέρασε δυστυχώς, σταδιακά, από την φάση
της µη-ύπαρξης του σε κάθε αναπτυξιακό πρόγραµµα των δεκαετιών του ’70 και του ’80,
στην φάση της αποσπασµατικής ανάπτυξης, από τα µέσα της δεκαετίας του ’90.
Και έτσι, ακόµη και τα ελάχιστα ψήγµατα ήπιων προγραµµάτων και επεµβάσεων για την
συγκράτηση του πληθυσµού και την επιβίωση της άγριας φύσης του, εκτελούνται
µεµονωµένα και αποσπασµατικά δίχως διάθεση κεντρικού ή και περιφερειακού σχεδιασµού
και χωρίς προοπτική διεπιστηµονικής προσέγγισης.
Για παράδειγµα υπάρχουν προγράµµατα που εκτελεί η Νοµαρχία Τρικάλων, που ανήκει
στην περιφέρεια Θεσσαλίας και σταµατούν στην κορυφογραµµή της νότιας Πίνδου,
αφορώντας τον ανατολικό υδροκρίτη της, ενώ στον δυτικό, που ανήκει στην περιφέρεια της
Ηπείρου, λες και αποτελεί µέρος ενός άλλου βουνού, δεν υπάρχει κανένα πρόγραµµα.
Ή ήπιες επεµβάσεις που γίνονται στον ανατολικό Ταΰγετο, που ανήκει στον νοµό
Λακωνίας και υπακούουν σε άλλη λογική από τις σκληρές λογικές ανάπτυξης που
εφαρµόζονται στον δυτικό Ταΰγετο, που ανήκει στον νοµό Μεσσηνίας παρ’ ότι και οι 2 νοµοί
ανήκουν στην ίδια περιφέρεια!
Ή, ακόµα χειρότερα, ένας δήµαρχος της περιφέρειας του Ολύµπου που νοµίζει ότι δεν
τον αφορά η προστασία της φύσης της Κρήτης και τέλος πολύ χειρότερα, ένας πολίτης της
Πελοποννήσου δεν ενδιαφέρεται για την προστασία της αρκούδας, γιατί απλούστατα δεν
υπάρχουν αρκούδες στον Μοριά. Γι’ αυτό προκύπτει η άµεση και εθνικής σηµασίας
αναγκαιότητα για την χάραξη µιας στρατηγικής ειδικά για τον ορεινό χώρο.
4
Γι’ αυτό και προκύπτει η αναγκαιότητα αντιµετώπισης του ελληνικού χώρου ως όλον,
µέσα από την δηµιουργία ενός διεπιστηµονικού δικτύου παρατήρησης και παρακολούθησης
του.
3. Χαράσσοντας µια «πολιτική βουνού»
Είµαστε δυστυχώς η µοναδική ορεινή χώρα της Ευρώπης, που δεν διαθέτει πολιτική βουνού.
Μια ενιαία και ολοκληρωµένη (γεωγραφικά και πολιτισµικά), εθνική «πολιτική βουνού» θα
πρέπει λοιπόν να είναι όχι µόνο διαχρονικά συνεπής προς τους εναποµείναντες ορεινούς
πληθυσµούς, αλλά και προς τους µελλοντικούς πληθυσµούς, που θα θελήσουν να επανα-
αποικίσουν τον ορεινό χώρο, εξ αιτίας της συνεχιζόµενης υποβάθµισης της ποιότητας ζωής
στις πόλεις ή λόγω των κλιµατικών αλλαγών στον πλανήτη µας, που θα δηµιουργήσουν έναν
νέου τύπου «περιβαλλοντικό πρόσφυγα», στα αµέσως επόµενα χρόνια.
Θα πρέπει, δε να στηρίζεται σε ένα αρχικό σύνολο κατευθύνσεων, που να οδηγήσει:
1. στην χάραξη µιας ενιαίας στρατηγικής που θα αντιµετωπίσει τον ορεινό χώρο, ως όλον,
οδηγώντας ταυτόχρονα στην αποκέντρωση της διαχείρισής του, µέσα από την
δηµιουργία ενός δικτύου υπερ-τοπικών ορεινών κέντρων (π.χ. Μέτσοβο, Βελβεντό,
Ανώγεια κλπ.) που δεν θα λειτουργούν µόνον σαν εκφραστές των µικρο-τοπικών
εξουσιών, αλλά σαν διαχειριστές πολιτικών σε ευρύτερες γεωγραφικές ενότητες,
2. στον συντονισµό των σήµερα κατακερµατισµένων, αποσπασµατικών και χωρίς ενιαία
χωροταξική λογική, υπηρεσιών και φορέων, που διαχειρίζονται προγράµµατα, εθνικά και
κοινοτικά και χρηµατοδοτικές δράσεις, µέσα από την θεσµοθέτηση ενός επείγοντος
«Εθνικού Προγράµµατος ∆ράσης για τις Ορεινές Περιοχές»,
3. στην λογική ύπαρξης ενός ελάχιστου ποσοστού του εθνικού µας εδάφους (π.χ. 10%),
όπου θα ενταχθούν περιοχές απόλυτης προστασίας της φύσης, µε κριτήρια βιοκεντρικά
και όχι κατ’ ανάγκην ανθρωποκεντρικά και
4. στην καθιέρωση ενός διεπιστηµονικού εθνικού φορέα, κατά τα πρότυπα π.χ. των
ευρωπαϊκών Euromontana, που θα επιφορτισθεί µε την σύνθεση των τοµεακών
πολιτικών για τον ορεινό χώρο, τον έλεγχο και την αξιολόγηση τους και πάνω απ’ όλα
την επιβολή της συνυπευθυνότητας των τοπικών κοινωνιών, για το µέλλον της ορεινής
Ελλάδας.
4. Η ελληνική ορεινή φύση ως «µέρος»
Η Ελλάδα, όσο κι αν αυτό φανεί απίστευτο σε πολλούς, είναι ουσιαστικά η πιο ορεινή χώρα
της Μεσογείου και των Βαλκανίων, καθ’ όσον το 42,3% του εδάφους της αποτελείται από
ορεινές περιοχές (σύµφωνα µε την οδηγία 268/75 της Ε.Ε.), οι οποίες µάλιστα δεν
διακρίνονται για την συνεκτικότητά τους, αλλά για την έντονη χωρική διάσπασή τους και την
ανοµοιοµορφία των τοπίων που δηµιουργούν.
Στην Αυστρία π.χ. όλα είναι Άλπεις.
Στην Ιταλία όλα Απέννινα και Άλπεις.
Στην Ελλάδα, µπορούµε, εύκολα να διακρίνουµε 10 είδη τοπίων.
Ο µεγαλύτερος κίνδυνος για τον ελληνικό ορεινό χώρο, δεν είναι µόνο η τραγική µείωση
του πληθυσµού του, που έχει οδηγήσει στην δηµιουργία ενός εξαιρετικά εύθραυστου
κοινωνικο-οικονοµικού ιστού, αλλά πρώτα και κύρια, η άµεση και έµµεση κατασπατάληση
των φυσικών του πόρων και του τοπίου του µέσα από κοντόφθαλµες και αποσπασµατικές
πολιτικές, που ανταποκρίνονται, συν τοις άλλοις, στην λογική της χωρίς όρια ανάπτυξης.
Η συνειδητοποίηση από ολοένα και περισσότερους ανθρώπους της αλλοίωσης και της
καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος, οδήγησε την ανθρωπότητα, πριν από έναν
αιώνα στον θεσµό των προστατευόµενων περιοχών, µε στόχο την προστασία της σπάνιας
χλωρίδας και πανίδας και των φυσικών οικοσυστηµάτων, προς όφελος της παρούσας και
των επόµενων γενεών.
5
Στην Ελλάδα, µε την γνωστή καθυστέρηση, εξ αιτίας των αναχρονιστικών δοµών της
κοινωνίας µας, ο πρώτος νόµος που αναγνώρισε την ανάγκη ίδρυσης προστατευόµενων
περιοχών ήταν ο Α.Ν. 856/1937, µε βάση τον οποίο και ιδρύθηκαν µέχρι το 1966, 7
Εθνικοί ∆ρυµοί.
Το θεσµικό βέβαια πλαίσιο προστασίας µιας βιο-περιοχής, αποτελούσε πιστό αντίγραφο
των αµερικανικών προτύπων που δηµιουργήθηκαν, στα τέλη του περασµένου αιώνα
µετά από προτάσεις και σκέψεις διανοητών και φυσιολατρών όπως ο Emerson, o Muir
και o Henry David Thoreau και δεν κατάφερε ούτε καν να ενσωµατώσει την παράλληλη
ευρωπαϊκή εµπειρία δεκαετιών, στο θέµα αυτό.
Όλα αυτά βέβαια στην θεωρία, γιατί στην πράξη, την στιγµή που κανένα πρακτικό µέτρο
δεν πάρθηκε για την φύλαξη π.χ. των ∆ρυµών ή για την σύνδεση της προστασίας της
φύσης και του οικο-τουρισµού µε τις τοπικές κοινωνίες, ακόµα και µε το Ν.∆. 996/1971
και άλλες συµπληρωµατικές διατάξεις, οι Ε.∆. στην Ελλάδα παρέµειναν και παραµένουν
στα χαρτιά.
Το ίδιο συνέβη και µε τον νόµο-πλαίσιο που ψηφίσθηκε στα 1986 «για την προστασία
του περιβάλλοντος» (Ν.1650/86) που περιέχει ειδικό κεφάλαιο «για την προστασία της
φύσης και του τοπίου», ο οποίος στην πράξη δεν έχει εφαρµοσθεί ποτέ, καθώς προβλέπει
(µε τα άρθρα 31, παρ.10 και 32, παρ.2), ότι οι προστατευόµενες περιοχές που έχουν
κηρυχθεί µε το Ν.∆. 996/71, µπορούν να ενταχθούν στις κατηγορίες του νέου νόµου
µόνο µε την έκδοση Ειδικού προεδρικού διατάγµατος, κάτι που δεν έχει γίνει µέχρι τώρα.
Το εκπληκτικό δε είναι όχι τόσο, ότι ο τελευταίος Ε.∆. που δηµιουργήθηκε στην Ελλάδα
(Πρέσπες), δηµιουργήθηκε από την χούντα των συνταγµαταρχών στα 1974 (!) και έκτοτε
τίποτα...., αλλά το γεγονός ότι παρά τις δεκάδες διεθνείς συµβάσεις και συµφωνίες που
έχει υπογράψει η χώρας µας: σύµβαση Ramsar (1971), συµβάσεις Βόννης και Βέρνης
(1983), οδηγίες ΕΟΚ 79/409 και 92/43, «Άνθρωπος & Βιόσφαιρα» της UNESCO,
συµφωνία CITES, «σύµβαση για την βιοποικιλότητα» που προωθήθηκε στην Παγκόσµια
∆ιάσκεψη του 1992, στο Ρίο της Βραζιλίας, αλλά και άλλες που απορρέουν από την
πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, µέχρι σήµερα, τίποτα το πρακτικό δεν έχει γίνει για
την προστασία της Φύσης και η Ελλάδα εξακολουθεί να γίνεται περίγελος στα διεθνή
FORA, αφού κάποιοι γραφειοκράτες ανώτεροι υπάλληλοι του Υπουργείου Γεωργίας,
εξακολουθούν να ξεγελούν τους πολιτικούς τους προϊσταµένους, παρέχοντας τους µια
πλαστή εικόνα για την προστατευόµενη φύση της πατρίδας µας, π.χ. ενώ είναι γνωστό
ότι το ποσοστό των προστατευόµενων περιοχών στην Ελλάδα ανέρχεται σε 0,53%,
κάποιοι υπάλληλοι αθροίζοντας την έκταση του Αγίου Όρους (που µπορεί να είναι
µοναστική πολιτεία, αλλά κάθε άλλο παρά προστατευόµενη περιοχή είναι για τους
γνωρίζοντες), αθροίζοντας και κάποια άλλα ανεκδιήγητα, ανεβάζουν το ποσοστό αυτό,
άλλοι στο 2 και άλλοι στο 3%, ανάλογα µε το πώς τους συµφέρει.
Μια είναι όµως η πραγµατικότητα στην Ελλάδα και αυτήν δεν µπορούν να την
αποκρύψουν: η Ελλάδα έχει το µικρότερο ποσοστό προστατευόµενης έκτασης στο
σύνολο της έκτασής της, από όλες τις χώρες της Ε.Ε. του ανεπτυγµένου κόσµου, ακόµα
και των Βαλκανίων, και ολόκληρες γεωγραφικές ενότητες όπως η Ανατ. Μακεδονία,
η Θράκη, η Θεσσαλία και η Πελοπόννησος δεν διαθέτουν ούτε έναν Ε.∆.
ΧΩΡΑ
Ολλανδία
Βουλγαρία
Ελβετία
Ιταλία
Αυστρία
ΕΚΤΑΣΗ ΣΕ ΕΚΤΑΡΙΑ
ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΩΝ
ΠΕΡΙΟΧΩΝ
183.774
261.417
774.206
1.997.995
2.090.796
% ΤΗΣ
ΕΚΤΑΣΗΣ
ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
5,41
2,35
22
6,63
24,93
ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΘΝ.
∆ΡΥΜΩΝ
10
9
10
17
3

Saturday, July 7, 2007

ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Η βουλιμική κερδοσκοπία μας έκαψε και υποδούλωσε τον κρατικό μηχανισμό
Οι ένοχοι είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι
Αφού αφαίρεσαν την μάσκα των φίλων του περιβάλλοντος, τράπεζες και εργολάβοι προσπάθησαν να αλώσουν σήμερα την «Γαζία», που ανακηρύχθηκε χώρος πρασίνου από το Δημοτικό Συμβούλιο Αθήνας. Τους σταμάτησε η Κοινότητα των κατοίκων
Η πρόσφατη καταστροφή της Πάρνηθας, του τελευταίου εκτεταμένου πράσινου δασικού πνεύμονα της Αθήνας και οι ταυτόχρονες πυρκαγιές στο νότιο Πήλιο, στον Κίσαβο και σε εκατοντάδες άλλες δασικές και ημιδασικές περιοχές, αποτελούν την τελευταία πράξη μιας τραγωδίας, που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια από τις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες, αμέτοχοι οι περισσότεροι από μας. Πέρσι ήταν η Χαλκιδική, η Μάνη, πριν λίγα χρόνια η Πεντέλη ο Υμηττός , η Εύβοια , η Σάμος και όσα άλλα νησιά είχαν ακόμα διαφυλάξει τον δασικό τους πλούτο.
Γιατί άραγε καίγονται τα δάση; Πέραν των τυχαίων περιστατικών, που οφείλονται στην αμέλεια ή την αδιαφορία κάποιων και κυρίως στην αδράνεια και την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού δασοπυρόσβεσης, το μεγαλύτερο μέρος των πυρκαγιών των τελευταίων δεκαετιών οφείλεται στην προσπάθεια ιδιοποίησης δημόσιας δασικής γης από ιδιώτες με στόχο την κερδοσκοπική εκμετάλλευσή της.
Των πυρκαγιών προηγείται συνήθως η εκδήλωση ενδιαφέροντος για την «αξιοποίηση και ανάπτυξη» της περιοχής και έπεται η διαδικασία καταπάτησης, εκχέρσωσης και εξαφάνισης των δασικών χαρακτηριστικών της. Η μετατροπή της σε δήθεν λειτουργικό «αγρόκτημα» μέσω της φύτευσης ελιών και άλλων καρποφόρων δένδρων. Στην συνέχεια ο καταπατητής πουλάει το οικόπεδο πλέον σε εργολάβο ή απ’ ευθείας στον χρήστη, που προχωρά στην τσιμεντοποίησή του με την κατασκευή κάθε είδους κτιριακών εγκαταστάσεων , αυθαίρετων και νομότυπων.
Τεράστια ευθύνη γι’ αυτή την εξέλιξη έχουν οι διοικούντες το κράτος, οι οποίοι με τη νομοθεσία καλύπτουν ουσιαστικά το συντελούμενο έγκλημα, διευκολύνοντας και επιβραβεύοντας τους αυθαιρετούντες και τους καταπατητές της δημόσιας δασικής γης.
Το κράτος απέτυχε να μας προφυλάξει. Καταλύθηκε από την κερδοσκοπία
Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα, ο μόνος δρόμος που μας απομένει είναι η αυτόνομη οργάνωση και αντίσταση.
Ας δημιουργήσουμε Ομάδες είτε Κοινότητες επιτήρησης των δασών και πρασίνων χώρων για καταγγελίες και άμεση επέμβαση σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό, όπως γίνεται αυτή την στιγμή στην «Γαζία» στα Πατήσια
Ας διαμορφώσουμε όσοι φορείς μπορούν ένα κέντρο καταγγελιών για επεμβάσεις στα δάση και σε χώρους πρασίνου με τηλεφωνικό αριθμό, ιστοχώρο και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Ας το μετατρέψουμε σιγά σιγά σε ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό Παρατηρητήριο Δασών και Χώρων Πρασίνου
Ας ενισχύσουμε και οργανώσουμε ορεινές και ημιορεινές οικο-κοινότητες, που θα βοηθούν, θα ενισχύουν και θα αξιοποιούν την αειφόρο ανάπτυξη των οικοσυστημάτων των δασών, όπως έκαναν παλιά οι βοσκοί και οι κάτοικοι των χωριών.
Απαιτούμε ταυτόχρονα από την πολιτεία:
· Να γίνουν άμεσα σε όλα τα βουνά μας εκτεταμένες και μελετημένες με βάση τους οικολογικούς νόμους, αναδασώσεις. Να διατεθεί τουλάχιστον το 3% του προϋπολογισμού γι’ αυτό τον σκοπό.
· Να σταματήσουν με κάθε τρόπο τα σχέδια καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος και να προκηρυχθούν οι εμπρηστές και οι δόλιοι υπάλληλοι.
· Να μην αλλάξουν χρήση τα δάση και οι δασικές εκτάσεις μέσω της αναθεώρησης του άρθρου 24, 117 και 100 του Συντάγματος. Να καταργηθεί ο νόμος 3208/2003
· Να προχωρήσει άμεσα ώστε σε δύο χρόνια να γίνει το δασολόγιο
· Να παραιτηθεί η εκκλησία από την περιουσία της στα δάση
· Να μην παραχωρηθεί σε ιδιώτες καταπατητές η δημόσια δασική γη και στις εκτός σχεδίου περιοχές κατά το πρότυπο των παραχωρήσεων που έγιναν το 2003 στις εντός σχεδίου.
· Να κατεδαφιστούν μέσα σε ένα χρόνο όλα τα αυθαίρετα των δασικών εκτάσεων και να επιτηρούνται τα δάση ώστε να μην δημιουργηθούν νέα.
· Να μην περάσει το «Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό», που θα μετατρέψει τα βουνά και τις παραλίες όλης της χώρας σε ξενοδοχειακά συγκροτήματα
· Να ανασυγκροτηθούν, στελεχωθούν και συντονιστούν όλες οι υπηρεσίες που εμπλέκονται στην προστασία του δάσους, στις προϋποθέσεις αποτροπής πυρκαγιών και στην καταστολή τους εφ’ όσον εκδηλωθούν.
· Να μην οικοδομηθεί ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο περιαστικού ή αστικού πράσινου χώρου στις μεγάλες πόλεις. Να καταργηθούν με νόμο όλες οι άδειες ανοικοδόμησης νέων κτιρίων στον αστικό ιστό της Αθήνας και των Δήμων των μεγάλων πόλεων. Τα σχέδια πόλεων να περιλαμβάνουν υποχρεωτικά 30% πράσινο χώρο.
· Να προωθηθούν οι ΑΠΕ σε όλα τα κτίρια με κίνητρα επιδοτήσεων και όχι φορολογικά. Ότι νέα οικοδομή αναγείρεται να είναι υποχρεωτικά βιοκλιματική.
· Για να ενισχυθεί ηθικά και υλικά το εθελοντικό κίνημα ενεργών πολιτών, που παίρνουν στα χέρια τους την προστασία του δάσους.
Οι καιροί ου μενετοί

Thursday, July 5, 2007

10 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑ...


10 + 1 τρόποι για να σώσουμε το κλίμα
Αυτές είναι οι βασικότερες συμβουλές για την εξοικονόμηση ενέργειας.
1. Αλλάζουμε τις λάμπες πυρακτώσεως στο χώρο μας με λάμπες εξοικονόμησης.
2. Κλείνουμε την τηλεόραση, το στερεοφωνικό, και γενικά όλες τις ηλεκτρικές συσκευές από τον κεντρικό διακόπτη (δεν τις αφήνουμε σε κατάσταση stand by)
› Ετήσια εξοικονόμηση περίπου 30 € από τους λογαριασμούς του ρεύματος και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 300 κιλά.
3. Η σωστή μόνωση του σπιτιού εξασφαλίζει δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη το χειμώνα. Αποφεύγουμε έτσι τη χρήση ηλεκτρικού καλοριφέρ ή σόμπας.
› Αν τοποθετήσουμε διπλά τζάμια εξοικονομούμε 10% στο λογαριασμό της θέρμανσης. Αν επιπλέον αυτά έχουν θερμοδιακοπή χαμηλής εκπομπής, η εξοικονόμηση φτάνει το 20 – 30%
4. Το καλοκαίρι βάζουμε ανεμιστήρα για να δροσιστούμε και αποφεύγουμε τη χρήση κλιματιστικού
› Μέσα σε 30 μόνο μέρες εξοικονομούμε περίπου 60 € και μειώνουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 600-700 κιλά
5. Δεν «ξεχνάμε» τους φορτιστές στην πρίζα όταν δεν τους χρησιμοποιούμε
› Κάθε φορτιστής που χρησιμοποιούμε (κινητού ή ασύρματου τηλεφώνου, διάφορων ηλεκτρικών συσκευών), ειδικά αν είναι παλαιού τύπου, μπορεί να μας κοστίζει 2-3 € το χρόνο και η χρήση του να συνεπάγεται την έκλυση 20-30 κιλών διοξειδίου του άνθρακα. Καλύτερα να τους βγάζουμε από την πρίζα.
6. Χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία πλύσης στο πλυντήριο ρούχων και πλένουμε μόνο όταν ο κάδος είναι γεμάτος
› Εξοικονόμηση ενέργειας 30-50% ανά πλύση.
7. Προτιμάμε φορητό υπολογιστή και επίπεδη οθόνη, σβήνουμε την οθόνη και κλείνουμε από τον κεντρικό διακόπτη τα περιφερειακά συστήματα όταν δεν τα χρησιμοποιούμε
› Ετήσια εξοικονόμηση περίπου 15 - 20 € από τα περιφερειακά και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 150 - 200 κιλά περίπου. Οι φορητοί υπολογιστές καταναλώνουν έως και 93% λιγότερη ενέργεια από τους σταθερούς.
8. Μαγειρεύουμε έξυπνα, σε σκεύη που εφαρμόζουν στις εστίες με το καπάκι κλειστό. Δέκα λεπτά πριν ετοιμαστεί το φαγητό κλείνουμε το μάτι. Δεν ανοίγουμε άσκοπα την πόρτα του φούρνου.
› Αν η βάση του σκεύους είναι 1-2 εκατοστά μικρότερη από την εστία, σπαταλάμε 20 – 30% περισσότερη ενέργεια. Κάθε φορά που ανοίγουμε την πόρτα του φούρνου, χάνεται το 20% της θερμότητας.
9. Όταν αγοράζουμε νέες ηλεκτρικές συσκευές, επιλέγουμε υψηλή ενεργειακή κλάση (Α++, Α+, Α)
› Ψυγείο: ετήσια εξοικονόμηση 25 € και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 25 κιλά.› Πλυντήριο: ετήσια εξοικονόμηση 3 € και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 30 κιλά.
10. Τοποθετούμε ηλιακό θερμοσίφωνα.
› Εξοικονόμηση τουλάχιστον 150 € το χρόνο και 1,5 τόνων διοξειδίου του άνθρακα
11. Τοποθετούμε στην ταράτσα μας ένα φωτοβολταϊκό σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
› Ετήσια απόδοση περίπου 500 – 700 € και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 1,1 – 1,4 τόνους.

*Μέση τιμή της κιλοβατώρας: 0,10 € / kWh
Τιμολόγια ΔΕΗ (Απρίλιος 2007): 0,07 € / kWh – 0,16 € / kWh
1 kWh = 1 kg CO2

Tuesday, July 3, 2007

ΠΑΡΝΗΘΑ Σ.Ο.Σ...


Apo ekpompi tou best 92.6
Δεν πέρασαν ούτε 4 μήνες από την τελευταία εκδρομή στην Πάρνηθα.Ούτε 4 μήνες από την τελευταία ξάπλα κάτω από τα έλατα...Ούτε 4 μήνες από εκείνο το μεσημέρι που μάζευα τις γόπες μου στο σελοφάν του πακέτου μου, για να μη μαγαρίσω την ομορφιά που έβλεπα. Τι μαλακας!Σήμερα ο ουρανός γέμισε στάχτη.Γιατί κάποιος αποφάσισε ότι μια-δυο-τριακόσιες βιλίτσες με θέα το καζίνο, θαγίνουν ανάρπαστες. Κι έτσι, θα βγάλει τόσα λεφτά, ώστε η τράπεζα να του προσφέρει «πρόσωπο» προκειμένου να εκτελεί δημόσια έργα...Δεν ήτανε τυχαία η φωτιά. Δεν άναψε την πιο ζεστή μέρα του Ιούνη, αλλά μόλιςέπιασε το βοριαδάκι.Είμαι θυμωμένος. Πενθώ, όχι για τις επόμενες γενιές που θα ζήσουν στα πλημμυρισμένα βαλτοτόπια του Μοσχάτου, αλλά για τις χαμένες ανοιξιάτικεςβόλτες μου, που θα έκαναν ανεκτή τη μιζέρια του καθημερινού τσιμέντου.Μαζί μου πενθούν κι οι φίλοι μου. Και είναι κι εκείνοι οργισμένοι. Και κάθε φορά που θα μιζεριάζουν στο τσιμεντένιο τους γραφείο, θα θυμώνουνξανά, που δε μπορούν να ξεφύγουν. Κι αυτό θα γίνεται κάθε Παρασκευή για τουπόλοιπο της ζωής τους.Λέω λοιπόν να αρχίσω τις απειλές. Όχι τις «προειδοποιήσεις»... Η Πάρνηθα φιλοξενεί τον Εγκέλαδο. Και είμαι σίγουρος ότι ο Τιτάνας θαφροντίσει να καθαρίσει το τοπίο του. Η φύση έπειτα θα το ξαναφυτέψει, όπωςτης αρέσει.Λέω να βοηθήσω. Να κάνω τις αντισεισμικές κατασκευές λιγότερο αντισεισμικές. Λέω να αρχίσω τις περιπολίες και να ρίχνω αλάτι στα μπετά των νέων κτιρίωνπου θα φυτρώνουν.Δεν είναι δύσκολο...Λεω επίσης να αρχίσω να καίω όλα τα μηχανήματα που θα ανέβουν να φτιάξουν δρόμους και τα αυτοκίνητα των νέων κατοίκων επίσης...Μαζί με τα χλωρά, καίγονται και τα ξερά. Έτσι δεν παίζεται το παιχνίδι;Αλλά κι αυτοί οι νέοι «οικιστές» ξέρουν που μπλέκουν...Λέω να αρχίσω να τρομοκρατώ όσους σκοπεύουν να αγοράσουν «οικόπεδο» εκεί γύρω. Να τους πείσω ότι αυτή η γειτονιά είναι χειρότερη από γκέτο. Κι ότι οιεπενδύσεις τους εκεί είναι αμφίβολες.Λέω να περνάω νυχτιάτικα και να ουρλιάζω, χαλώντας τον ύπνο του δικαίου τωννέων οικιστών. Τα ζώα δεν θα ενοχληθούν, είμαι σίγουρος πως δεν θα συχνάζουν πια.Λέω να γίνω «τρομοκράτης» και να αγωνιστώ για τα δίκαια της φύσης. Όχι ταδικά μου.Και να μην σταματήσω τις εξορμήσεις, μέχρι κάποιος από τους μαλάκες εκεί πάνω, να με πείσει ότι θα αφήσουν το βουνό στην ησυχία του.



ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ ,ΟΜΩΣ,ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΚΑΨΑΝ ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ
ΤΗΝ ΕΚΑΨΕ Η Δ.Ε.Η.
ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΤΗΝ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ,ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΤΟΝ ΚΟΗ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ….