ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΑΧΕΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ.

ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΑΧΕΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ.

Να αρχίσω με την απλή δήλωση, «ό,τι και να νιώθεις έχεις δίκαιο». Είναι εντελώς φυσικό να νιώθεις πόνο, φόβο, θυμό, μίσος, απογοήτευση, αδικία, λύπη, αγανάκτηση, απελπισία, κατάθλιψη και ακόμα οργή.

Όλοι νιώθουμε μερικά από αυτά τα συναισθήματα, παρόλο αν ο καθένας μπορεί να τα νιώθει για άλλους λόγος και προς άλλες κατευθύνσεις λόγω της προσωπικής του ταύτιση με μια ή περσότερες ομάδες που εμπλέκονται στα γεγονότα είτε σαν «θύτες» είτε σαν «θύματα» ανάλογα με την προσωπική αντίληψη του καθενός.

Δυστυχώς τα εντελώς φυσικά συναισθήματα αυτά δεν βελτιώνουν ούτε την κατάσταση αλλά ούτε την δική μας ψυχοσωματική υγεία. Είναι γνωστό από ιατρικές έρευνες ότι 5 λεπτά θυμού ή αγανάκτηση αποδυναμώνει την άμυνα του οργανισμού μας για πέντε ώρες. Με τα συχνά αρνητικά συναισθήματα η υγεία μας σταδιακά προσβάλετε με τρόπο οριστικό.

Θα πεις, «δεν πειράζει, τώρα καλά κάνω και νιώθω έτσι γιατί πρέπει να νιώθω έτσι για να διορθώσω αυτά τα απαράδεχτα που συμβαίνουν.» Όμως η ιστορία μας διδάσκει ότι τα δυσάρεστα αυτά γεγονότα δεν θα αλλάξουν επειδή τα απορρίπτουμε, ή επειδή εκπέμπουμε μίσος προς αυτούς που δεν λειτουργούν, όπως εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει.

Μάλιστα σύμφωνα με δεκάδες ειδικούς στο «πως να διαμορφώσεις την πραγματικότητα που θέλεις» που παρουσιάζονται στο βιβλίο και έργο «Το Μυστικό (της έλξης)», όταν έχουμε αρνητικά συναισθήματα προς κάποια κατάσταση ή συμπεριφορά, αυτή η αρνητική ενέργεια που στέλνουμε αυξάνει αντίθετα και παγιώνει την κατάσταση που γίνεται χειρότερα και διαρκεί περισσότερο.

Από την άλλη πλευρά όταν σκεφτόμαστε αυτό που θέλουμε να γίνει, χωρίς αρνητικά συναισθήματα προς αυτό ή αυτούς που δεν μας αρέσουν, διαλύεται το αρνητικό πολύ πιο γρήγορα και εμφανίζεται το θετικό και αυτό που θέλουμε.

Έτσι δεν μας συμφέρει ούτε ατομικά και ούτε κοινωνικά να τρέφουμε αρνητικά συναισθήματα προς καμιά από τις ομάδες που εμπλέκονται στις τωρινές συγκρούσεις. Άλλωστε, υπάρχουν σοφοί άνθρωποι που βλέπουνε όλα αυτά σαν μια διαδικασία κάθαρσης και αναγέννησης που χρειάζεται να γίνει για να μπορούμε ατομικά και συλλογικά να αφήσουμε παλιούς τρόπους σκέψεις και λειτουργίας και να προχωράμε σε όλο και πιο πνευματικά επίπεδα αντίληψης και συμπεριφοράς.

Από την άλλη πλευρά, μπορούμε να βοηθήσουμε την αλλαγή που χρειάζεται με πράξεις - ενωμένοι με άλλους που μοιράζονται κοινά ιδανικά. Θετικά έργα πληροφόρησης, επικοινωνίας, ανακούφισης, συμπαράστασης και ανιδιοτελή προσφορά φέρνουν αλλαγή. Η βία (σωματική, λεκτική, ή ακόμα νοερή) από οποιονδήποτε και προς οποιονδήποτε απλώς διαιωνίζει και αναμοχλεύει το αρνητικό και μας κρατάει όλους πίσω.

Χρειαζόμαστε τώρα κατανόηση, επικοινωνία, συνεννόηση, διάθεσης ενότητας, επιθυμία να βρούμε λύσεις και συγχώρεση και αγάπη προς όλες τις κατευθύνσεις. Η κάθε ομάδα να εκφράσει με λόγια και προτάσεις αυτά που χρειάζεται και αυτά που ζητάει από τους άλλους. Είναι ώρα να απελευθερωθούμε από τη τάση να ρωτάμε «ποιος φταίει» (όλοι έχουμε ευθύνη - μαζί και εγώ και εσύ - καμιά εξαίρεση).

Μια πιο κατάλληλη ερώτηση αυτή η στιγμή είναι «Πως μπορώ εγώ να συμβάλω με λέξεις, σκέψεις, συμπεριφορές και έργα να πραγματοποιήσουμε όλοι μαζί την ιδανική κοινωνία στην οποίο θα ήθελα να ζω. Και μια ακόμα ερώτηση, «εγώ είμαι ένας ιδανικός πολίτης, ιδανικός σύντροφος, παιδί, γονιός, εργαζόμενος, εργοδότης, φίλος; Αν δεν είμαι, σε ποια βάση κατηγορώ τους άλλους; »

Η κοινωνία είναι ένα σώμα που αποτελείται από ανθρώπους. Είμαστε εσύ και εγώ κύτταρα μέσα στο σώμα της ανθρωπότητας, και πιο συγκεκριμένα στην οικογένεια, στη γειτονιά και στην πόλη που ζούμε. Οι σκέψεις, οι λέξεις, η συμπεριφορά και οι πράξεις μας έχουν μια άμεση και έμμεση επίδραση σε όλους. Είναι ώρα να πάρουμε την ευθύνη (όχι το φταίξιμο, όχι την υπαιτιότητα αλλά την ευθύνη) για όλα αυτά που βλέπουμε και να πάψουμε να κατηγορούμε τους άλλους.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Προσωπικά έχω βρει τρία πράγματα που με βοηθούν και πιστεύω ότι βοηθούν τους άλλους.

Α. Κρατάω καθαρά στο νου μου ότι όλοι είναι εκφράσεις μιας οικουμενικής θειας συνειδητότητας περιλαμβάνοντας τον 15χρονο Αλέξανδρο, την οικογένεια και τους φίλους του, τον αστυνομικό που πυροβόλησε, όλη η αστυνομία, οι «γνωστοί/ άγνωστοι» - κουκουλοφόροι, οι μαθητές και φοιτητές, οι πολιτικοί σε κάθε κόμμα, οι δημοσιογράφοι, όσοι συμμετείχανε στις κλοπές και όσοι είδανε τις περιουσίες να καταστρέφονται, εσύ και εγώ.

Στο ανώτερο επίπεδο του εαυτό μας, είμαστε όλοι μια συνειδητοτητα και έχουμε ένα κοινό υποσυνείδητο. Όλοι αυτοί που φαίνεται να είναι έξω από μας και ανεξάρτητα από μας, στην αλήθεια αντιπροσωπεύουν τις διάφορες όψεις του χαρακτήρα και του υποσυνείδητου μας με διάφορους τρόπους. Ο καθένας έχει μέσα του ένα αγνό αδικημένο παιδί, ένα άγριο επιθετικό παιδί που θέλει να τα καταστρέψει όλα, ένα θυμωμένο αστυνομικό που νιώθει οργή με την συμπεριφορά των συμπολιτών του, έναν άλλο αστυνομικό που θέλει να προστατεύσει την κοινωνία, ένα πολιτικό που δεν ενδιαφέρεται για τους άλλους, έναν πολιτικό που ενδιαφέρεται για όλους, ένα δημοσιογράφο που θέλει να μοιραστεί με τους άλλους τα «ζουμερά νέα» που έχει ακούσει, έναν που πονάει με την καταστροφή της περιουσίας του και θυμώνει με αυτούς που την καταστρέφουν και με αυτούς που δεν την προστατεύουν.»

Όλα αυτά που βλέπουμε και καταδικάζουμε είναι μέσα μας. Είναι «έξω εκεί» μπροστά μου για να βλέπω τον εαυτό μου και να τον διορθώνω.

Β. Κάνω την εξής άσκηση .Όταν βλέπω κάτι που τείνω να κριτικάρω, να απορρίπτω, να καταδικάζω ή ακόμα που με κάνει να νιώθω λύπη ή πόνο, κάνω μια νοερή διαδικασία για να επιδρώ θετικά στον εαυτό μου και τους άλλους. Σύμφωνα με το Χο'οπονοπονο (σημαίνει να διορθώνω) ο τρόπος να διορθώσω κάτι έξω από μένα είναι να διορθώσω ότι υπάρχει μέσα μου που μπορεί να συμβάλλει σε αυτό που βλέπω. Η διαδικασία είναι η έξης.

1. Φέρνω τον άνθρωπο, την ομάδα, ή την κατάσταση στο νου μου και αναγνωρίζω ότι καθρεφτίζει κάτι που είναι μέσα μου όπως φόβος, συμπεριφορά, ενοχή, πόνος, κριτική, προσκολλήσεις, πεποιθήσεις, παιδικά βιώματα ή πολλά άλλα. Η αναγνώριση αυτή με απελευθερώνει από τα αρνητικά συναισθήματα επειδή παίρνω ευθύνη ότι κι εγώ με κάποιο τρόπο (ίσως όχι εύκολα αναγνωρίσιμο) είμαι συνδημιουργός σε αυτό που βλέπω και με ενοχλεί. Μπορεί επίσης να ζητήσω συγνώμη για ότι μπορεί να υπάρχει μέσα μου (ακόμα αν δεν καταλαβαίνω τι) που μπορεί να συμμετέχει σε αυτό που συμβαίνει και με ενοχλεί.

2. Τότε προσπαθώ να κατανοήσω αυτούς που η συμπεριφορά τους με πονάει ή θυμώνει και να θυμάμαι ότι όλοι μας λειτουργούμε με πεποιθήσεις που προγραμματίστηκαν μέσα μας στα παιδικά μας χρόνια και έχουμε άγνοια, φόβο, θυμό και άλλα συναισθήματα που είναι αποτέλεσμα της πνευματικής άγνοιας - που σημαίνει ότι έχουμε ξεχάσει ότι είμαστε όλοι αιώνιες ψυχές που έχουν ταυτιστεί με το σώμα και νου και λειτουργούμε αποξενωτικά, με φόβο, ιδιοτέλεια και ίσως ακόμα με απληστία. Ουσιαστικά δεν φταίμε - κάνουμε όλοι (εμείς και αυτοί) το καλύτερο που μπορούμε με την πνευματική άγνοια που θολώνει το νου και μας αποτρέπει από το να δούμε την πραγματικότητα, κοιτώντας την μέσα από πολύ στενές παρωπίδες και όχι την μεγάλη εικόνα. Τότε αναζητώ να νιώθω κατανόηση, συγχώρεση και αγάπη για τα άτομα και ομάδες αυτές. Στο Χο'οπονοπονο λέμε νοερά στον άλλον «σε αγαπώ.»

3. Τότε στρέφουμε την προσοχή μας στον εαυτό μας και λέμε νοερά στον εαυτό μας «σε αγαπώ» και νιώθουμε αποδοχή και αγάπη για το εαυτό μας όπως είμαστε. Είναι σημαντικό να νιώθουμε την αγάπη αυτή - μας θεραπεύει - όπως μας θεραπεύει η απελευθέρωση από τα αρνητικά συναίσθημα προς τους άλλους και η αγάπη προς αυτούς.

Διευκρίνιση: Η αγάπη προς τους άλλους ή προς τον εαυτό μας δεν σημαίνει ότι αφήνουμε τον εαυτό μας ή τους άλλους να λειτουργούμε άδικα ή ανήθικα. Μπορούμε να «αντιμετωπίσουμε ειρηνικά αλλά και δυναμικά και αποτελεσματικά τις άδικες πράξεις των άλλων - χωρίς να τους μισούμε.» Μπορούμε να διορθώσουμε τις συμπεριφορές και πράξεις τους χωρίς να έχουμε αρνητικά συναισθήματα για αυτούς, βλέποντας τους σαν αδέλφια που μοιράζονται την ίδια γη και τις ίδιες δοκιμασίες, τις ίδιες δυσκολίες και τα προβλήματα ανάπτυξης της ανθρώπινης ύπαρξης.

4. Το τέταρτο βήμα της διαδικασίας είναι να νιώθουμε ένα άνοιγμα προς το Θειο ή προς το σύμπαν ή προς ό,τι πιστεύει ο καθένας και να δεχτούμε την διάλυση και τη θεραπεία αυτού που υπάρχει μέσα μας που μπορεί να συμβάλει στην ανεπιθύμητη πραγματικότητα με την οποία εργαζόμαστε. Οταν εξαγνίσουμε τον εαυτό μας, εξαγνίζουμε συγχρόνως όλους τους άλλους και το στοιχείο που αφαιρείται από μας, ελαττώνεται και από το συλλογικό υποσυνείδητο, το υποσυνείδητο των άλλων. Σύμφωνα με την φιλοσοφία αυτή ή αλλαγή και διόρθωση του εαυτού μας διευκολύνει την διόρθωση των ανθρώπων και καταστάσεων γύρω μας.

Γ. Η τρίτη ενέργεια που με βοηθάει και πιστεύω ότι βοηθάει τους άλλους είναι να οραματιστώ όλους με ένα φως μέσα τους που τους συνδέει με ότι ανώτερο υπάρχει μέσα τους και τους δίνει εσωτερική καθοδήγηση και σοφία. Η ιδέα είναι ότι ο καθένας είναι μια έκφραση του Θειου και έχει μέσα του την καθοδήγηση και σοφία που χρειάζεται - ανεξάρτητα από το αν την βιώνει, αν την πιστεύει ή όχι. Όταν έχουμε αρνητικά συναισθήματα για κάποιον στέλνουμε αρνητικές σκέψεις και ενέργεια του χαμηλώνουν την δόνηση του και την πρόσβαση του προς ανωτέρα μέρη του εαυτού του. Όταν τον οραματιζόμαστε με φως μέσα του, που του δίνει εσωτερική καθοδηγεί, ενισχύουμε αυτήν την πραγματικότητα και κάνουμε πιο εύκολο και πιθανό μια ανώτερη, πιο σοφή, λιγότερη ιδιοτελή συμπεριφορά από αυτόν αλλά επίσης και από τον εαυτό μας.

Έτσι τους οραματίζομαι όλους σαν αδελφές ψυχές σε μια διαδικασία της εξέλιξης προς την γνώση του αληθινού εαυτού τους που απλώς χρειάζεται να ξυπνήσει. Οραματίζομαι τα ακόλουθα.

1. Τον Αλέξανδρο σαν ψυχή να ανεβαίνει σε μια ακτίνα φωτός για να ενωθεί με το Θειο ή Οικουμενικό Φως.

2. Φως μέσα στους γονείς, την οικογένεια και τους φίλους του για να βιώσουν από μέσα τους την δύναμη και τη διαύγεια που χρειάζονται για μπορούν να υπερβούν τον πόνο τους και να αξιοποιήσουν την εμπειρία αυτή για την εξέλιξη τους .

3. Φως μέσα στους Αστυνομικούς που πυροβολήσανε για να συνδεθούν με την γνώση και σοφία μέσα τους και να λειτουργούν ανάλογα.

4. Φως μέσα σε όλους τους κουκουλοφόρους - γνωστοί/άγνωστοι - για να βιώσουν την σοφία μέσα τους και την ενότητα και την σύνδεση τους με όλη την κοινωνία.

5. Φως μέσα σε όλους τους Αστυνομικούς και τα σώματα ασφαλείας (ΜΑΤ) για να βιώσουν μια ανώτερη εσωτερική φωνή και ενότητα με την κοινωνία που υπηρετούν.

6. Φως μέσα σε όλους τους Πολιτικούς του Κυβερνώντος κόμματος, ώστε να ξυπνήσει μια ανώτερη φωνή μέσα τους που ενδιαφέρεται για το ανώτερο καλό των πολιτών.

7. Φως μέσα σε όλους τους Πολιτικούς των άλλων Κομμάτων ώστε και αυτοί να συνδέονται με μια ανώτερη καθοδήγησης μέσα τους και να μπορούν πάντα να λειτουργούν για τον καλό του συνόλου ακόμα όταν αυτό σημαίνει να εγκρίνουν και να συνεργάζονται με την κυβέρνηση.

8. Φως μέσα σε όλους τους φοιτητές και τους μαθητές ώστε να ακούσουν μια εσωτερική φωνή που τους καθοδηγεί στην ζωή τους προς τον πραγματικό λόγο της ύπαρξης τους και προς την δημιουργία μιας ιδανικής κοινωνίας.

9. Φως σε όλους τους συμπολίτες μας που χάσανε τις περιουσίες τους, ώστε να νιώθουν μέσα τους την δύναμη και κουράγιο να ξαναδημιουργήσουν την ζωή τους και να είναι ελεύθεροι από τραύματα και το παρελθόν.

10. Φως στους ιδιοκτήτες και τους δημοσιογράφους όλων των σταθμών, ώστε να υπηρετούν μόνο το καλό του συνόλου - φέροντας μέσα στα σπίτια των πολιτών αυτό που τους ανεβάζει, τους εμψυχώνει και τους κάνει
ενημερωμένους και αποτελεσματικούς πολίτες.

11. Φως σε όλους αυτός που λεηλάτησαν μαγαζιά και περιουσίες τις επόμενες μέρες, ώστε να νιώθουν και αυτοί ενότητα τους με αυτούς που κλέβουν και με όλοι την κοινωνία.

12. Φως σε όλους τους υπόλοιπους και μεταξύ μας - εσύ και εγώ - για να συνδεθούμε και εμείς με ό,τι ανώτερο υπάρχει μέσα μας ώστε να συμμετέχουμε κι εμείς όσο πιο θετικά και δυναμικά μπορούμε στην δημιουργία μιας ιδανικής κοινωνίας που όλοι μας θέλουμε τόσο πολύ.

Σας καλώ να συμμετέχετε και εσείς σε αυτές τις ενωτικές διαδικασίες και σε ότι άλλο μπορείτε να σκεφθείτε που θα βοηθήσει.